Eskiden senet ve çek yok,söz vardı.İnsanlar sözünü yemezdi.

Günümüzde bu kavramlar çok değişti.Günümüzde bazı insanlar dünyalarını çıkar ve yalan üzerine kurmuş.

Günümüzde “       söz vermenin”bazı insanlar nezninde       değeri hiç yok. Verilen sözler unutuluyor.

İnsanlar bu kadar çıkarcı ve bencil olmuşlar.

Bir tarihte asker arkadaşım olan bir kişi tam da ay başında maaş aldığım günü kollayarak benden bir miktar borç para aldı. Sonradan öğrendim ki, kumar belasına yakalanmış ve tabiki borcunu ödemedi.

Aradan  40 yıl geçti.Geçtiğimiz günlerde köyünde rastladım.Biraz mahcup bir şekilde yetiştirdiği domates ve biberlerden verdi ve yanımdaki arkadaşa da “ O benim asker arkadaşım”dedi.Yani bir nevi 40 yıl sonra “sana borcumu ödemedim”diyemedi ama birkaç kilo domates biber verdi.

Yine yıllar önce bir kişiye 20 aylığına kendi kiramda olan işyerini verdim. İçerisindeki malları saydım ve” sende 20 ay sonra sayıp hesabın ı yapıp bana teslim edeceksin”dedim.

Günü geldi.Sen bana bu yeri geri almamak üzere verdin demez mi.

Kiraladığım yer,belediye ye ait. Gittim yeri belediye geri verdim. O zaman ödediğim kira 50 lira idi. Belediye yeniden ihale yaptı ve o zat bu sefer ayni yeri 450 liraya aldı. Sonra da uçtu gitti. Yani o yer ona yar olmadı.

Gelelim üçüncü vakaya…Birisi ile mahkeme sorunum vardı.Tazminat davası ile ilgili.O şimde siyasi olan arkadaş bir gün Ticaret ve Sanayi Odası’nda yapılan bir topnlantı öncesinde yanıma gelerek.”Ben arkadaşlarımla görüştüm.Sana bir tazminat gelirse almamaya karar verdik”dedi. Tabiki sevindim.

BİR ÖMÜR BÖYLE GEÇTİk

Aradan 2 ay geçti. Tazminat davası onun lehine sonuçlanmış. Ardadan da hemen icra davası açmış alçağına karşılık olarak.

Şimdi siyasetle oynayan bu arkadaş bana bu sözleri söylemiş olsa idi ödemek boynunum borcu idi. Ama bu sözlerin ardından bu yaptığına ne demeli Şimdi beni görünce de kızarıp bozarıyor.Bu ardaş biraz da yüksek oynuyor. Siyasette yükseldiği zaman bir gün borcumu eline zarfla herkesin içinde tutuşturur ve çevredekilere de durumu açıklarım.

Gelelim son numaraya.

Yıllardan beri dost olduğumuz bir arkadaş. Bende başka bir arkadaşımın büro malzemesi  vardı.Ayni pasaj içerisinde o arkadaşa da bunu kullanmak üzere verdim. 2 yıldan bu yana da kullanıyor. Şimdi kullanmak zorunda kaldım ve istedim.Öyle bir tepki gösterdi ki…. Sanki kendi malı imiş te zorla alıyormuşum.Tabi biraz atışmak zorunda bıraktı beni.İşte bu da böyle bir arkadaş imiş…Gözü doysun diyecem ama doyacağı yok gibi gözüküyor…Allah doyursun gözünü ne diyeyim…

Bir de en çok zoruma giden” O malın faturası varmı” oldu. Yani arkadaş bir de  bizi “hırsızlıkla” suçlamış oluyor böylece. Var aslanım var. Bir gün gelir gözüne sokarız.Seni de o zaman “hırsız “ilan ederiz. Senin kullandığın ve başkasının olan “o ” malın faturası acaba sen de var mı…!