EYÜP KÖK YAZDI-Keşan’ın Koz köyün’ de doğmuş köyde tarımla uğraşan bir ailenin çocuğudur. Kerim Hasan’ların Kerim’in oğlu Süleyman, yedi kardeşin en küçüklerindendir. Köyünde, İlkokulu bitirdikten sonra çeşitli zorluklarla ortaokul ve liseyi yatılı olarak okuyup bitirmiş. Kendi deyimiyle ailesinin okutabileceği, kendisinin de okuyabileceği bir okul seçerek üniversiteye gitmiştir.
Ekonomik olarak sıkıntılı bir dönemde üniversiteyi bitirmiştir. İlk zamanlar kendine özel sektörde iş bulsa da özel sektör onu pek tatmin etmemiş veya belirli kişilerin keyfiyetine göre çalışmayı kabullenememiş olacak ki girdiği işten ayrılmak zorunda kalır. Bu arada bir yandan da eğitim kariyerinde yükselme çabaları da devam etmektedir. Mezun olduğu Fakültenin açmış olduğu Yüksek lisans imtihanına katılır. Kendi bölümündeki sınıf arkadaşlarının hepsi Yüksek lisans imtihanını kazanır. Fakat, Süleyman bey, ilk girişinde Yüksek lisans imtihanını kazanamaz (!).
O günlerde Keşan da yeni açılmış olan Meslek Yüksek Okulu’ndaki derslere ücretli olarak ders vermesi teklif edilir. İlk zamanlar ücretli dersler vermesi maddi olarak tatmin etmese de, akademisyenlik mesleğini sever ve ders vermeye devam etme kararını alır.
Bu arada Yüksek lisans yaptığı anabilim dalına açılan araştırma görevlisi imtihanına danışmanının önerisiyle girer fakat yine başarılı olamaz (!). Bu imtihanı da kazanamaz. Biz sorduğumuzda en geri zekâlı ben çıktım deyip ironi yapıyordu. Biz de o zamanlar ne demek istediğini pek anlamıyorduk. Sonraları öğreniyoruz ki işin içinde bizim bilmediğimiz işler varmış. Süleyman bey araştırma görevlisi imtihanı sonuçlarına itiraz ederek hakkını arıyor. İşi, YÖK’ e kadar götürerek incelemeler sonucunda araştırma görevlisi imtihanı sonuçları iptal ediliyor. Fakat, imtihan sonuçları değerlendirilmiyor yani sonuç değişmiyor (!). Süleyman bey ısrarla, akademisyen olmaktan vazgeçmiyor. Yüksek Lisans bittikten sonra Doktora süreci başlıyor. Doktora tez aşamasındayken öğretim görevlisi olarak üniversiteye akademisyen olarak girebiliyor. Tüm sıkıntılara ve zorluklara rağmen görev yaptığı Okulda Müdürlüğe kadar yükseliyor.
Üniversitede öğrencilik yaptığı yıllarda köye geldiğinde, evlerimizin yakın olması nedeniyle geceleri çalıştığı odanın penceresindeki ışıktan anlaşılıyordu. Annem bu akşam Süleyman’ın odasının ışığı hep yandı yine sabahlara kadar yandı diyordu ve ona acıyordu. Üniversitenin yoğun tempo içinde çalışması gerektiğini düşünemiyordu.
Bize bayram ziyaretine geldiğinde, Oğlum amcasına sitem ediyor.
“Amca, Yüksek Lisans mülakatında yüz üzerinde on aldım” diyor.
“Sana notunu söylemişler bana ilk girdiğim de onu da söylemediler.” Diyerek karşılık vermişti.
Ben Süleyman beyin daha önce anlattıklarının ne anlama geldiğini, şimdi aynı yolda ilerlemeye gayret eden oğlumun mücadelesindeki azminden daha iyi anlamaya başladım. Çünkü ben bir profesörün, ilim ve bilim adamın bir öğrencinin hakkını gasp edeceğini düşünemezdim. Sadece seksen öncesi okuyan rahmetli ağabeyimden duyuyordum. Bir hocadan beş almam için sekizlik yapmam gerekirdi. Mezun olduğumda hocaya nedenini sorduğumda sen onu aldığına şükret dediğini. Herkes haktan, hukuktan ve dürüstlükten bahsederken, konu uygulamaya gelince ne yazık ki akademisyenlerin içinde de türlü entrika çevirmekten geri kalmayanların varlığını görmek çok acıtıcı.
Süleyman bey, şimdiki bulunduğu kariyerine, bütün zorluklara ve engellere rağmen tabiri caizse kariyer basamaklarını tırnaklarıyla kazıyarak geldi. Zirveye bir kuş gibi uçarak değil, adeta bir sürüngen misali sürünerek çıkmıştır. Süleyman bey, bizlerin gurur kaynağıdır. Halen kariyerini Trakya Üniversitesi’nde akademisyen olarak devem ettirmektedir. Ben emmi oğlu, acizane biri olarak kendisi hakkında kısa bir otobiyografi yazmaya çalıştım. Biliyorum ki Süleyman beyin kariyer hayatı, hedefleri olan ve akademik kariyer yapmak isteyen tüm öğrencilere bir başarı örneği olur.
Süleyman Beye, bundan sonraki kariyerinde de başarılar dilerim.

İpsala anılarım…